Σημειώσεις μίας εθελόντριας (Μέρος 2): Τα τραύματα στο κεφάλι είναι πιο συχνά από όσο νομίζετε

12/12/2023

Το τραύμα στο κεφάλι αντιπροσωπεύει τον πιο συχνό τύπο τραυματισμού στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών του ΑΡΧΕΛΩΝ. Αυτά τα τραύματα προκαλούνται από συγκρούσεις με σκάφη ή, συχνότερα, από σκόπιμα χτυπήματα στο κεφάλι από ανθρώπους. Η Jessica Van Damme, η οποία έγινε εθελόντρια στο Κέντρο Διάσωσης για 6 εβδομάδες το 2023, μοιράζεται περισσότερες σημειώσεις για το τι έμαθε φροντίζοντας θαλάσσιες χελώνες με τραυματισμούς που προκαλούνται από ανθρώπους.

«Σοκαρίστηκα όταν άκουσα ότι αυτές οι πληγές προκαλούνται από ανθρώπους και σοκαρίστηκα ακόμη περισσότερο όταν είδα πόσο σοβαρά φαινόταν μερικές φορές τα τραύματα. Μερικοί από αυτούς τους τραυματισμούς στο κεφάλι έχουν ως αποτέλεσμα την έκθεση του εγκεφάλου», γράφει η Jessica. Ακολουθούν μερικές ακόμη σημειώσεις της:

Η αποκατάσταση των θαλάσσιων χελωνών που έχουν υποστεί τραύμα στο κεφάλι είναι συχνά μακρόχρονη καθώς χάνουν την ικανότητα να ελέγχουν την άνωσή τους, πιθανότατα λόγω νευρολογικής βλάβης που προκαλείται από το τραύμα. Αυτό σημαίνει ότι αντί να βλέπουμε αυτά τα ζώα να ξεκουράζονται και να κολυμπούν στον πάτο των δεξαμενών αποκατάστασης, τα βρίσκουμε πάντα στην επιφάνεια του νερού γιατί δεν μπορούν να βουτήξουν. Καθώς τα τραύματά τους επουλώνονται, ανακτούν την ικανότητα να ελέγχουν την άνωσή τους.
Οι περισσότερες θαλάσσιες χελώνες που υποφέρουν από τραύμα στο κεφάλι παρουσιάζουν αρχικά ανορεξία. Για να ανακτήσουν την όρεξή τους μπορεί να χρειαστούν μήνες.

Τις θαλάσσιες χελώνες που δεν τρώνε, προσπαθούμε να τις δελεάσουμε με τροφή δύο φορές την ημέρα για τουλάχιστον 10 λεπτά. Κρατάμε ένα κομμάτι ψαριού με μια λαβίδα από τη δεξαμενή τους και ελπίζουμε ότι θα τσιμπήσουν από το κομμάτι του ψαριού.
Για 5 εβδομάδες, η "Δαμασκηνιά" (Plum), η "Κερασιά" (Cherry) και η "Ραβιόλι" ήταν τρεις από τις θαλάσσιες χελώνες που είχαν τραφεί ελάχιστα -αν όχι καθόλου. Η "Ραβιόλι" είχε φτάσει στο Κέντρο το καλοκαίρι του 2022 και δεν είχε τραφεί σωστά σχεδόν για ένα χρόνο. Την τελευταία εβδομάδα της παραμονής μου, ξαφνικά άνοιξε η όρεξη και για τις τρεις τους!
Ένα συναίσθημα τεράστιας ανταμοιβής αναδύεται όταν μια χελώνα τρώει τελικά φαγητό, αφού έχουμε αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο για να την ενθαρρύνουμε να το κάνει. Η υπομονή είναι το παν με τις θαλάσσιες χελώνες.

Το τραύμα στο κεφάλι μπορεί να προκαλέσει απώλεια όρασης στις χελώνες, μόνιμη ή παροδική. Ακόμα και σε περιπτώσεις με απώλεια όρασης, αν μια θαλάσσια χελώνα καταφέρνει να βρει τροφή στο νερό από μόνη της, τότε θα επιβιώσει στην άγρια φύση. Ωστόσο, η διάρκεια αποκατάστασης ποικίλλει μεταξύ των χελωνών και κυμαίνεται από αρκετές εβδομάδες έως αρκετούς μήνες έως χρόνια ανάλογα με την έκταση των τραυματισμών.
Πολλές από τις τραυματισμένες θαλάσσιες χελώνες είναι σε θέση να αναρρώσουν πλήρως και αυτό δείχνει πόσο ανθεκτικές είναι ως είδος. Δείχνει επίσης τη φανταστική δουλειά που έγινε από την Ειρήνη, την Υπεύθυνη Δικτύου Διάσωσης και Περίθαλψης και τον Μιχάλη, τον Βοηθό Περίθαλψης.

Ευχαριστούμε τη Jessica που αφιέρωσε χρόνο για να μοιραστεί τις σημειώσεις της με όλους! Δείτε κι εσείς τις χελώνες που νοσηλεύονται αυτή τη στιγμή στο Κέντρο Διάσωσης και υιοθετήστε μία από αυτές εδώ.

Γίνετε κι εσείς εθελοντές στο Κέντρο Διάσωσης του ΑΡΧΕΛΩΝ εδώ.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΝΕΟ

Το παρελθόν έχει αξία αν γίνει φάρος που φωτίζει στο μέλλον

ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΕΟ

Σημειώσεις μίας εθελόντριας (Μέρος 1): Η Jessica Van Damme βρέθηκε στο Κέντρο Διάσωσης

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

1 από 0